Mijn eerste week sporten zit erop :)

Beste sporters, bijna sporters en anti sporters,

Vandaag heb ik een feestje. De eerste week van trainen, diëten en compressietherapie zit er op en ik mag eten wat ik wil. Na 6 dagen dieet mag ik vandaag alles los laten……maar toch vind ik dat een beetje lastig! Ik heb de hele week gefantaseerd wat ik vandaag allemaal zou gaan eten, en dat waren niet de meest gezonde dingen. Maar nu het er op aan komt wil ik geen ongezonde dingen eten. De pot met pepernoten roept mij maar ik wil het helemaal niet! Nooit gedacht dat ik dat nog eens zou zeggen.

Ik ben zo goed bezig en ik voel me al wat slanker, waarom zou ik mij nu vol gaan stoppen met ongezonde voeding? Heb je ooit weleens aan de koekjes in de koektrommel geroken? Je kunt de vettigheid van de boter ruiken!

Wel staan er voor de lunch pannenkoeken op het menu. Dat wist ik al vanaf de eerste dag van het dieet.

Nu ik dit schrijf bedenk ik dat ik eigenlijk ontzettend trots ben op mezelf. Als ik de anderhalve week terug kijk met 3x compressietherapie, het dieet en 6 trainingen waarvan 3 met Roeland (en die zijn niet mis hoor) heb ik ook alle reden om trots te zijn.

Ik ga mij steeds iets beter voelen al gaat dat niet hard. Ik ben pas ruim anderhalve week echt bezig. Ik weet van mezelf dat ik te snel wil en dat is niet eerlijk. En ja, ik heb spierpijn en niet te zuinig ook. Maar dat geeft niet. Dat geeft mij het gevoel echt hard te hebben gewerkt. Vorige week wist ik de dag na de training niet hoe ik op het toilet moest gaan zitten. En als ik zat, wilde ik daar snel mogelijk weer vanaf maar hoe moest ik opstaan? Dat heeft maar 1 dag echt pijn gedaan.

Gelukkig helpt de compressietherapie goed tegen spierpijn.

Omdat ik 6 maaltijden per dag eet heb ik totaal geen hongergevoel gehad. Soms moet ik al weer eten terwijl ik dat nog helemaal niet nodig heb. En toch, wanneer ik dan ga eten, merk ik dat mijn lichaam het wel prettig vindt.

Het viel mij een paar dagen geleden op dat ik leer hoe ik mijn grenzen tijdens het trainen kan verleggen. Ik wist niet dat ik dat in mij had. Steeds iets zwaarder en steeds iets meer. Als ik denk dat ik dat been nu echt niet nog een keer naar voren kan krijgen, dan hoor ik in mijn hoofd Roeland zeggen: “Maak je kwaad”! En dan kan ik het best nog een keer. Voor mij is opgeven geen optie meer.